Het bestaande museumgebouw, dat bestond uit een reeks aan elkaar geschakelde paviljoens, is volledig verbouwd en uitgebreid met een nieuwe vleugel, die het gebouw opent naar de omgeving. De uitbreiding is voorzien van veel glas, waardoor het gesloten karakter van het museum doorbroken wordt. Het gebouw richt zich naar het deel van het eiland dat als museumtuin is ingericht met een grote watermaquette en een zoetwatergetijdenpark.
Zowel de nieuwe vleugel als het bestaande deel zijn zo vormgeven dat het energieverbruik minimaal is. De glazen pui is voorzien van het modernste zonnewarmtewerend glas zodat er geen – zicht belemmerende – zonwering nodig is. Het museum is voorzien van een gras- en kruidendak. Hiermee wordt ecologische waarde toegevoegd en ontstaat een sculpturaal object in het landschap. Een wilgenfilter, het eerste in Nederland en goed passend bij de griendcultuur van de Biesbosch, zuivert het sanitaire afvalwater.
